παιδί μου, ώρα σου καλή

fırtınayla yüklendi deniz
ve dağlar ağladı,
bülbüllerimiz sus pus olmuş
ve gökyüzü/cennet kararmış
zavallı gözlerim donuk,
yolun açık olsun çocuğum!

başım uğulduyor
sel yatağının uğultusu gibi,
dudaklarım kurudu
ve nefesim kesik kesik
bu son öpücükte,
yolun açık olsun çocuğum!

yaratan seni yola getirsin
lanetli gurbet,
çocuklarımızı bizden alıyorsun
bizi ateşin ortasına atıyorsun,
ve ateşi içiyoruz
onlara “yolun açık olsun çocuğum” derken.

.

ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ POULOPOULOS ” ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΩΡΑ ΣΟΥ ΚΑΛΗ ” 1968