Çocukluğumdan beri içimde bu boşluğu taşıdım, ben büyüdükçe büyüdü. Hiçbir arkadaş, hiçbir sevgili, hiçbir seyahat, hiçbir kitap o boşluğu dolduramadı.
Ailemden iki kişi iki ay arayla öldüler, kendime daha önce tam iki defa verdiğim sözü üçüncü defa çiğneyip kendime ihanet ettim. Sonra pandemi geldi.
Pandemi büyük bir çöküştü. Ama ağlaya ağlaya, kendimi en rahat, en huzurlu hissettiğim yere zilnimde geri çekildim. Benim için kalıcı bir değişiklik yaşadım ve amacım bu olmasa da, o boşluk kapandı. Kendimi şimdi güvende hissediyorum.
yellow in grey 